آیا باید قبل از ظهور گناه کرد؟!

شاید این مسأله ذهن عده ای را به خود مشغول کرده باشد که منظور از «بعد ما ملئت ظلما و جورا» در حدیث معروف چیست؟

آیا باید هر فردی در جامعه گناه کند و فضا را آلوده کند تا حضرت ظهور کند؟

آیا باید قبل از ظهور، فساد و فحشا در هر جا و مکانی آشکار شود؟

قبل از بیان این مهم، باید گفت که: فراگیر شدن ظلم و جور، از نشانه هاى معروف ظهور حضرت مهدى علیه السلام به شمار می آید. چنانکه در روایت معروفى که با مضامین و سندهاى گوناگون نقل شده ،آمده است که: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: «لا تقوم الساعة حتی یملک رجل من أهل بیتی، یواطئ اسمه اسمی، یملأ الأرض عدلا و قسطا کما ملئت ظلما و جورا»

قیامت برپا نمی شود تا اینکه مردی از اهل بیت من حکومت کند، نام او هم نام من است. زمین را پر از عدل و قسط مى کند همانطور که از ظلم و ستم پر شده است. «کشف الغمة، ج2، باب ذکر علامات قیام القائم علیه السلام، ص 255». ( قابل ذکر است این حدیث با تفاوت هایی از امام علی، امام حسین علیهما السلام نقل شده است)

برخی از افراد که خود را مخلصین درگاه امام زمان علیه السلام می دانند برای تعجیل ظهور آقا با توجه به حدیث مزبور مرتکب گناه و فساد می شوند تا ظلم همه جا گسترش پیدا کند و زمینه ساز ظهورآقا شود!!!

در باطل بودن عمل این گروه به صراحت می توان گفت که مفهوم حدیث این است:

1- مقصود از امتلاء، فراگیری مکانی نیست بلکه فراگیر شدن خود ظلم است به گونه ای که اگر اهل حق، ظلم را ببینند و یا از جایی بشنوند از آن ناراحت می شوند.

2- در حدیث مزبور از فراگیری ظلم و ستم خبر داده شده است نه فراگیری ظالم و ستمگر!

با این نگاه، اگر در جهان یک ظالم باشد و از او ظلم های متعدد و متنوع سر زند و بقیه مردم، مظلوم و ستمدیده باشند، باز «ملئت ظلما و جورا» به معنی پر شدن زمین از ستم و جور تحقق پیدا خواهد کرد.  به این مثال توجه کنید: یک فرد می تواند با سیگار خود تمام اتاق را به دود بکشد.

3- در هیچکدام از روایات، فراگیری ظلم و ستم شرطی از شرایط ظهور دانسته نشده است؛ بلکه فراگیری ظلم وستم، در واقع به نوعی، نهایت آمادگی و احساس نیاز شدید مردم به منجی را می رساند.

4- علائم و نشانه های ظهور نیز به حتمی و غیر حتمی تقسیم شده اند و فراگیری ظلم و ستم پیش از ظهور حضرت مهدی علیه السلام از علائم ظهور نمی باشد.

5- طبق روایات دیگر، یاران امام پیش از ظهور حضرت در آن جامعه رشد کرده و تربیت یافته اند؛ پس بی شک جامعه ای که توان پرورش و تربیت چنین یارانی را داشته است در آن، زمینه ها و بستر مناسب نیز وجود داشته است. بر این اساس، اگر در جامعه پر از ظلم و ستم باشد بستر و زمینه ها ی مناسب رشد و تربیت از بین خواهد رفت و دیگر پرورش یاران حضرت علیه السلام امکان نخواهد بود.

6- قرآن کریم در سوره نجم آیه 39 آینده هر شخص را در دست خودش می داند. همچنین در سوره رعد آیه 11 سرنوشت جامعه را با خواست و عملکرد مردم پیوند زده است و در سوره حج آیه 39 و40 از انسان می خواهد درباره مسائل اجتماعی ساکت نباشد و برابر ظلم و ستم، تا برقراری عدالت بایستد، از این رو معنا ندارد خداوند در آیات متعدد، مردم را به توبه و ترک گناه امر کند و جایی دیگر، برای تحقق وعده خدا ( ظهور حجت خدا) به گناه امر نماید.

7- وظیفه انسان حرکت به سوی کمال و کسب آن از طریق عبودیت و بندگی است نه ظلم و گناه!

8- انتظار منجی، به معنای صحیح آن، نه سکوت و تن دادن به ظلم است و نه کمک به فراگیر شدن ظلم؛ بلکه باید خواستار ظهور بود و در این راه تمام تلاش خود را به کار گیریم.