یک تلنگر خانوادگی

راننده ای را تصور کنید که در حال رانندگی در جاده است و ناگهان صدایی از چرخ های ماشین به گوشش می رسد. به نظر شما او در این حال چه می کند؟ شکی نیست که فورا ماشین را کنار می کشد تا بررسی کند چه اتفاقی افتاده است. به طور حتم هیچ انسان عاقلی نمی گوید: "من به راه خود ادامه می دهم؛ اگر چرخ ها مشکلی د اشته باشد وقتی از جا در بیاید، می فهمم!"

همین مسأله در بیماری های جسمی هم دیده می شود؛ ما با مشاهده برخی ضعف ها و نارسایی ها به پزشک مراجعه می کنیم و معمولا می ترسیم بی توجهی به آثار اولیه یک بیماری، عواقب سختی داشته باشد که اگر به فکر نباشیم، سبب بروز آسیب های جبران ناپذیری شود.

اکنون می خواهم نکته ای جالب را یادآوری کنم که قرآن کریم، همین مسأله را درباره خانواده مطرح می کند و می فرماید اگر احساس کردید نوعی سردی و ناهنجاری در حال نفوذ بین اعضای خانواده است، فوری به فکر اصلاح بیفتید و نگذارید در اثر بی توجهی، آن مسأله کوچک تبدیل به شکافی عمیق و مشکلی بزرگ گردد. جالب تر این است که راهکاری زیبا هم برای حل مسائل مطرح می کند؛ در این مواقع، انسان باید از برخی خواسته ها و مطالبات خود بگذرد و با کم کردن توقعات و نیز گذشت از برخی منافع، سلامت زندگی را حفظ کند.

در آیه 128 سوره نساء می خوانیم:

"و اگر زنی از طغیان و سرکشی یا اعراض و روی گردانی همسرش بیم داشته باشد، مانعی ندارد با هم صلح کنند (و زن و مرد از پاره ای حقوق و مطالبات خود به خاطر صلح، صرف نظر کنند.) ..."

دو نکته در این آیه شریفه جلب توجه می کند:

اول اینکه "اگر بیم داشته باشد" یعنی فقط می ترسد زندگی دچار آسیب شود؛ نه این که ابتدا دچار آسیب شود و چون احتمال خطر می دهد، اقدام نماید. این همان نکته ای است که تأیید می کند "پیشگیری بهتر از درمان است"

نکته دوم این که اگر به خاطر حفظ زندگی، از خواسته ها و مطالبات خود صرف نظر کنیم و به نفع هم کوتاه بیاییم، کاری بسیار ارزشمند انجام داده ایم. این نکته بسیار زیبا و تأمل برانگیز است.

با کمی دقت در تنش ها و اختلاف های بسیاری از خانواده ها، در می یابیم که پافشاری افراد بر خواسته های خویش، مهمترین دلیل این مشکل است و همین لجاجت هاست که پشیمانی ها به دنبال دارد. پس تا می توانیم در جهت صلح و آسایش و آرامش در خانواده تلاش کنیم و تا حد ممکن، از توقعات خود بکاهیم.

پیشگیری بهتر از درمان است

 

مهدی عدالتیان