نگین درخشان ماه رجب

"رجب"، ماه خداست؛ ماه پربرکتی است که اعمال بسیاری برای آن ذکر شده است. باید خود را در دریای زلالش بشوییم تا پاک شویم. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: هر کس یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد، موجب خشنودی خدا می شود و غضب الهی از او دور می گردد و دری از درهای جهنم بر روی او بسته می شود.
اعمال ماه های رجب و شعبان، جهت آماده ساختن روح برای شرکت در میهمانی ماه مبارک رمضان می باشد. برای درک عظمت ماه رمضان باید از قبل خود را آماده نمائیم. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: ماه رجب، ماه استغفار امت من است. پس در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده و مهربان است.

حضرت مهربان!

خدا می‌داند که به‌ واسطه‌ ضعف ایمان بر سر افراد چه می‌آید. خدا کند ظهور آن حضرت با عافیت مطلقه برای اهل ایمان باشد و زود تحقق پیدا کند. مگر امکان دارد عافیت مطلقه بدون ایمان، طاعت و بندگی انجام گیرد؟! خدا به اهل ایمان توفیق دهد که از فِتَن مُضِله کناره‌گیری کنند.[1]

قرآن کتابی است که تمام نور است، و هادی به‌سوی امام علیه‌السلام. امکان ندارد حجت در میان ما نباشد و مردم بدون امام (علیه‌ السلام) باشند. اگر به آنچه در دسترس ماست (قرآن و عترت) عمل کنیم، انتظار فرج جا دارد.

انتظار ظهور و فرج امام زمان (عجل‌ الله‌ تعالی‌ له الفرج) با اذیت دوستان آن حضرت سازگار نیست. دوستان آن حضرت از هر دو طرف در این جنگ [عراق علیه ایران] چند سال است که از بین می‌روند و او می‌بیند و متأثر می‌شود، ولی به‌ حسب ظاهر دستش بسته است، نمی‌تواند کاری بکند.

دعای حضرت حجت در حق دعا کننده برای تعجیلش

بی تردید دعا کردن برای آن بزرگوار، نصرت و یاری اوست، چون یکی از انواع نصرت، یاری کردن به زبان است، و دعا برای آن حضرت یکی از اقسام یاری کردن به زبان است. قرآن مجید می فرماید: و اذا حییتم بتحیة فحیوا باحسن منها او ردوها... [1] و هر گاه محبت و ستایش شدید، به بهتر یا نظیر آن جواب دهید... در تفسیر علی بن ابراهیم قمی ذیل آیه شریفه می گوید: سلام و کارهای نیک دیگر. [2]

پر واضح است که دعا از بهترین انواع نیکی است، پس اگر مومن برای مولای خود خالصانه دعا کند، مولایش نیز برای او دعا می کند، و دعای آن بزرگوار کلید همه خیرات و برکات و فلاح و رستگاری است. شاهد و مؤید این مدعا روایت ذیل است: جمعی از اهالی اصفهان از جمله ابوالعباس احمد بن النصر و ابوجعفر محمد بن علویه نقل کردند که: شخصی به نام عبدالرحمن در اصفهان ساکن بود که شیعه بود. از او پرسیدند: چرا به امامت حضرت امام علی النقی علیه السلام معتقد شدی؟ گفت: چیزی دیدم که سبب اعتقاد محکم من شد. من مردی فقیر بودم و زبان و جرأت داشتم. در یکی از سالها اهل اصفهان مرا از شهر بیرون کردند، من با جمعی دیگر برای شکایت به دربار متوکل رفتیم. در حالی که در دربار او بودیم، دستوری از او صادر شد که علی بن محمد بن الرضا علیه السلام را حاضر کنند. به یکی از حاضران گفتم: این مرد کیست که دستور احضارش داده شده؟. گفت: او مردی علوی است که رافضیان معتقد به امامتش هستند. سپس گفت: چنین می دانم که متوکل او را برای کشتن حاضر می کند. گفتم: از اینجا نمی روم تا این مرد را ببینم که چگونه شخصی است. [3]

چه دلگیر و غمناک است؛ غروب!

دوباره غروب جمعه و هوای دیدن یار آواره کرده ما را!

اللهم عجل لولیک الفرج

ندبه تـا کی؟

پلکی بزن غروب به پایان نمی رسد	این بخت سرمه کوب به پایان نمی رسد
هر صبح، انتظار، دعا، ندبه، تا به کی؟	این واژه های خوب به پایان نمی رسد
هر جمعه پشت پنجره، عمر نگاه من	در قاب چهارچوب به پایان نمی رسد
جز با نگاه لطف تو شب های سرد ما	ای غافر الذنوب! به پایان نمی رسد

خوشا روزی که مهدی باز گردد

صد جمعه دیده ایم و شما را ندیده ایم	از درد گفته ایم و دوا را ندیده ایم
چشمان ما هر آنچه به جز یار دیده است	از بخت تیره وجه خدا را ندیده ایم

شرمندتم آقا جان

دلتنگی شبهای جمعه ام...

خوش به حال انارها و انجیرها که هر

وقت دلشان تنگ شود می ترکند!!!

اللهم عجل لولیک الفرج

عنوان در تصویر

روزگاری شهر ما ویران نبود	دین فروشی اینقدر ارزان نبود
صحبت از موسیقی عرفان نبود	هیچ صوتی بهتر از قرآن نبود
دختران را بی حجابی ننگ بود	رنگ چادر بهتر از هر رنگ بود
دختر حجب و حیا فرقی نبود	خانه فرهنگ، کنسرتی نبود
مرجعیت مظهر تکریم بود	حکم او را عالمی تسلیم بود
یک سخن بود و هزاران مشتری	آنهم از لوث قرائتها بری
هدیه بر رقاصه ها واجب نبود	قدر عالم کمتر از مطرب نبود
وه که در سال سیاه 2000	کار فرهنگی شده پخش نوار
آدمیت کو دگر آدم کجاست	آدم قرن تمدن برفی است
پشت پا بر دین زدن مردانگی است	حرف حق گفتن عقب افتادگی است
آخر ای پرده نشین فاطمه	تو برس بر داد دین فاطمه
بی تو منکرها هم معروف شدند	کینه توزی با دلی مکشوف شد
در به روی فتنه جویان باز شد	دشمنی با نائبت آغاز شد
بی تو دلهامان به جان آمد بیا	کاردها بر استخوان آمد بیا
گفتم به دلم چه هدیه داری بر دوست	گفت: برچهره دلربای مهدی صلوات