ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد!

17 ربیع الاول سالروز ولادت پیامبر عظیم الشأن و امام صادق علیهما السلام مبارکباد

حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله در عام الفیل (سال 570 میلادی) در ماه ربیع الاول دیده به جهان گشود. مورخان شیعه، ولادت پیامبر اکرم را در صبح جمعه‌ی هفدهم ربیع الاول و اکثر علمای اهل سنت، در روز دوازدهم همان ماه می‌دانند.
امام صادق (علیه السلام) به نقل از سلمان فارسى فرمود: پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: خداوند متعال مرا از درخشندگى نور خودش آفرید نیز امام صادق (علیه السلام) فرمود: خداوند متعال خطاب به رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: «اى محمد! قبل از این که آسمان‏ها، زمین، عرش و دریا راخلق کنم. نور تو و على را آفریدم...».
ثقه‏ الاسلام کلینى (رحمه الله) مى‏ نویسد: امام صادق (علیه السلام) فرمود: «هنگام ولادت‏ حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فاطمه بنت اسد نزد آمنه (مادر گرامى پیامبر) بود. یکى از آن دو به دیگرى گفت: آیا مى ‏بینى آنچه را من‏ مى ‏بینم؟دیگرى گفت: چه مى ‏بینى؟ او گفت: این نور ساطع که ما بین مشرق و مغرب را فرا گرفته است! در همین حال، ابوطالب (علیه السلام) وارد شد و به‏ آن‏ها گفت: چرا در شگفتید؟ فاطمه بنت اسد ماجرا را به گفت. ابوطالب به اوگفت: مى ‏خواهى بشارتى به تو بدهم؟ او گفت: آرى. ابو طالب گفت: از تو فرزندى به وجود خواهد آمد که وصى این نوزاد، خواهد بود

بانو سوسن؛ وصی حضرت حجت

«این زن بزرگوار به جده معروف شد؛ ولی تنها «جده بودن» سبب شهرتش نشد، مقامی دارد، عظمتی دارد، جلالتی دارد، شخصیتی دارد که نوشته‌اند بعد از امام عسکری علیه‌ السلام «مَفْزَعُ الشّیعة» بود؛ یعنی ملجأ شیعه، این بزرگوار بود. قهراً در آن‌وقت ـ چون امام عسکری علیه‌ السلام 28 ساله بوده‌اند که از دنیا رفته‌اند، علی‌القاعده مطابق سن امام هادی علیه‌ السلام هم حساب بکنیم ـ زنی بین پنجاه و شصت بوده است. این‌قدر زن با جلالت و باکمالی بوده است که «شیعه» هر مشکلی برایش پیش می‌آمد، به این زن عرضه می‌داشت.» شیخ صدوق در کمال‌الدین از احمد بن ابراهیم نقل می‌کند‌: بر حضرت حکیمه دختر امام جواد علیه‌ السلام و عمه امام حسن عسکری علیه‌ السلام وارد شدم؛ و از پشت پرده مسائل خود را با ایشان مطرح کردم. از امامان پرسیدم، یکی‌یکی را شمرد تا رسید به نام حجت امام زمان علیه‌ السلام. پرسیدم: شما ایشان را دیده‌اید یا خبرش را شنیده‌اید؟ فرمود: شنیده‌ام، زیرا ابومحمد (امام عسکری) در نامه‌ای به مادرش به دنیا آمدن حجت خدا خبر داد. پرسیدم: اکنون آن کودک کجاست؟ گفت: مخفی‌شده است. گفتم: پس شیعیان به کجا پناه ببرند؟ فرمود:‌ به جده، مادر امام حسن عسکری. پرسیدم: یعنی به کسی اقتدا کنم که وصی او یک زن است؟ فرمود: آری. شما در این امر به امام حسین علیه‌ السلام اقتدا می‌کنید که در ظاهر حضرت زینب علیها‌ السلام را به‌عنوان وصی انتخاب کرد، و آن‌ چه از امام سجاد علیه‌ السلام از دانش و کرامت ظهور می‌کرد، به حضرت زینب نسبت می‌دادند.

پدر خسته و روزی حلال

خستگی انسان در طلب روزی حلال، خود عامل بخشش گناهان اوست و چه زیباست انسانی که می‌داند با کار و تلاش در محضر آفریدگار مورد رحمت و مغفرت قرار می‌گیرد و با توکل به او، کار خویش را با دلی پر از ایمان، یعنی طهارت روح همراه با طهارت جسم شروع می‌کند تا در زمان انجام کار و کسب رزق حلال به مقام قرب خداوند نزدیک‌تر شود و خود را در محضر محبوب خویش مشاهده نماید. تلاش چنین انسانی چونان مجاهدی فی‌سبیل‌الله است و اگر در زمان تلاش جهت کسب معیشت خانواده خویش جان به جان‌آفرین تسلیم کند بسان شهید می‌ماند و اجر و پاداش شهید به او داده می‌شود. در همین راستا پیامبر خوبی‌ها می‌فرمایند: «الْکَادُّ عَلَى‏ عِیَالِهِ‏ مِن حَلالٍ کَالْمُجَاهِدِ فِی‏ سَبِیلِ‏ اللَّه؛ آن که خانواده خویش را از حلال روزى مى‌دهد ، مانند مجاهدِ در راه خدا است».(1)